म विवस छैन अविवसता स्वीकार्य मान्दिन। यो यस्तै जाला ?
आखाँहरु एकपटकमा धेरै दृश्य हेर्न खोज्छन हेर्न सक्छन ! त्यसको परिणाम म कुनै पल कतै पनी हेरिरहेको हुन्न। दृश्य भ्रम हो ?
अल्छी थिएँ, छू सोचहरूमा चाहिँ होइन !
एउटा सानो झिल्काले त हो टौवा सल्किने ।सम्झनाका तरंगले त्यसरी मुटु अठ्याऊँछन् । ब्यर्थका कुरामा रुमलिन खोजे जस्तो लाग्छ विवशता देखिने कुरा हैन तै, मैले ती याद बिर्सिन नचाहेको थिईन !
एकतमास संसार जे खोज्छ त्यहि खोजिरहेछु म संसारी भएको छु। म आफ्नो रहन सकिन !
जसरि आजसम्म चल्यो त्यसरी चल्छ , चल्थ्यो होला । के मिलेन चलेन !
अरुलाई सच्याउन खोज्ने तन्नेरीले आफुलाई सच्याउन बिर्सेको रैछ !
खेतमा उपल्लो गरोबाट तल्लो गरोमा पानी खसेजस्तो जिन्दगी खस्छ रे !
बोली हरेकले फ्याक्छन बोल्न सजिलो छ नी तल माथिको ओठ हल्लाउने भित्रबाट घाँटी रगडेर आन्द्रा बटारेर सास फ्याक्ने ! कसको के जान्छ र बोल्ने नी, हैन र ? त्यै त, सजिलो छ जे बोले नी भो बाल मतलब ! यस्तो सोच्नेहरू मरे भनेनी म सोक मनाऊ गर्ने छैन !
धपधप बलेको अनुहार देख्दै लाग्छ, वाव ! कसले, कसरि देखोस् भित्री जलन !
नेपाल न विदेशदैनिक व्यस्तताले हकानिएर माध्यम र सूचनाको फरक गम्न नचाहेर, रातो, सानोचारपाटे नोटिफिकेसनमाखुसिको आशा थोपरेर आफ्ना संस्कार, आफ्ना साहित्यर आफ्ना गुरुका सिकाईमा बिश्वास नभेटेर अपरिचित लाईकको पछी दौडेको “आधुनिक मान्छे” ! आफ्नो नाम * , आफ्ना फोटा अनी नबुझेको तर बुझेको झैँ लाग्ने नचिनेको तर चिने झैँ लाग्ने नचाहेको तर चाहे झैँ लाग्ने नखोजेको तर खोजे झैँ लाग्ने काम […]