पुरै अनुहार त कसरी भन्नू तिनले अँखा चिम्लिएका छन । अनुहारको केन्द्र अँखाविना  अनुहार पूरा हुन सक्तैन । तिनको नाक चुपचाप छ । नाक चुपचाप हुनु भनेको पुरै शरीर चुपचाप हुनुरहेछ । सास नफेरेको अनुहारलाई  अनुहार भनिन्छ कि भनिन्न ?

Tagged with: अनुहार • लास • सेतो धरती

खै कसले हो ओढाएको सेतो कात्रो उल्टाएर  तिनको अनुहार देखाइदिए । मैले हेरिदिएँ पुलुक्क ! यसरी पुरै अनुहार हेरेको यहि हो पहिलोपटक  र अन्तिमपटक पनि !

Tagged with: दुलहा • बाल विवाह • सेतो धरती

चौतारो आयो । चौतारोले आउ न  एकछिन बसेर जाउ  भनेजस्तो लाग्यो । एकछिन थकाइ मार शितल ताप पसिना पुछ दुख बिसाउ अनि जाउ भनेजस्तै लाग्यो ।

Tagged with: चौतारो • सेतो धरती

ई कानले  जे नि सुन्न पर्नी ! यी अँखाले जस्तो नि देख्न पर्नी ! यो जिवनले  जस्तो नि भोग्न पर्नी !

Tagged with: अँखा • कान • जीवन • सेतो धरती

बैशाखको  मन्द बतास चलिरहेको छ । वरपिपलका पातहरु बताससँग सुस्तरी सासले  बात गरिरहेका छन् । म भने एक्लै  आफुसँग बात मारिरहेकी छु । एक्लोपनले  आफैसँग कुरा गर्न र  आफ्नो साथी आफैलाइ बनाउन  सिकाउँदो रहेछ ।

Tagged with: एक्लोपन • सेतो धरती

मलाई  आमाले पहिलोपटक  दुई हत्केलाले उठाएर  काखमा लिँदाको क्षण, पहिलोपटक नुहाइदिएको, आमाको पहिलो चुम्बन, पहिलोपटक मनतातो  तेल लगाइदिएको क्षण, आमाले खुवाएको पहिलो गाँस, सुनेको र सिकेको पहिलो शब्द, असिम मायाले  मेरो गालामा पारेको पहिलो प्याट्ट, पहिलोपटक आफैले फेरेको कोल्टे, चार खुट्टाले हिँडेको अनि दुई खुट्टाले आमाको हात समाएर  थैथै गर्दै हिँडेको  सम्झिन मन छ । 

Tagged with: सम्झना • सेतो धरती

यो उपन्यास  संस्कृति नामको घनले  टाउकोमा  एकोहोरो ठोकेर  उठ्नै नपाएका पात्रहरुको आँसु र पिडाको  महाकाब्य हो । – सुशान्त गुरुङ, गरिमा मासिक

Tagged with: उपन्यास • सेतो धरती

जीवनलाई जीवनबाट  पन्छाएर होइन  भोगेर मात्र  राम्ररी बुझ्न् सकिने रहेछ !

Tagged with: जीवन • भोगाइ • सेतो धरती