कुनै बेला कुराहरु धेरै भए कुराहरु मुछिए दहि बनाएर मथिए। अनि आजमाउन भनियो मलाई। यी, जिन्दगि यस्तो चल्दै छ ![06]
राम्ररी, खुलेर हाँस्न सके सब ठिक हुन्छ।
जति दिन बित्छन त्यति सोचाई जटिल बन्ने समयको खेल सायद। [05]
शब्दहरु सकिएपछि दोहोरिन थाल्छन दिन पछि रात त्यसपछि फेरी दिन । दिन बदलिन्छ, हो । उज्यालो नै त हो हुने ! सोच बदलेलान शब्दहरु नै त हुन् । तिनै शब्द !
मलाई योत्यो यस्तो त्यस्तो चाहिन्छ ? चाहिदैन । म यसो गर्दिन त्यसो गर्छु त्यहाँ जान्छु ? जान्न। एकदम बितृष्णाको सोच लाग्छ, संकुचित ! जीवन आज की भोली केलाई छुटाउनु छ र ?
सुरुमा एक पेग भनन हुन्थ्यो। त्यसपछि दुई फनन हुन्थ्यो। अर्को पाली तीन रनन हुन्थ्यो ! अनि चार झनन हुन्थ्यो। आजकल पेग पानी बनेको छ खाऊ, फालफाल खाऊ । पानी पेग बनेन थियो होला, बिर्सियो !
कुनै नौलो बिषय रहेन अब, दुख सुख नभनी भएन ! समयले यसरी ऐना देखायो कि आफ्नै अनुहार अब आफ्नो रहेन। त्यहाँ कुनै अपरिचित मान्छे देख्छु। आफ्नै लागी समय पुगेन आफ्नै दृष्य धमिलो लाग्छ। अमिलो लाग्छ।
आँखामा नशा नशामा मजा मजामा सजा । यो एउटा सिक्री हो। मजा गर्नु अनि सजा नमान्नु त्यस्तो हुन्न रैछ ।
कहिलेकाहिँ लाग्छ म अनौठो भएँ बिग्रें ! मलाई अब एउटा नशाले लठ्याएको छ। अनी म आकाशमा उड्दै छु पखेटा पलाए बिना पेट्रोल बिना इन्जिन। अनायास फेरी लाग्छ मेरा पखेतहरु काटिएका छन् म माछा बने बालुवामा छु पानी छैन। परिहरु बोलाई रहेछन स्वागत गान बझिरहेछ अनन्तका धुनहरु माझमा छु म !
यो दुनिया मेरो हो भन्दै हिड्थें। साची दुनिया मेरै रैछ, जबसम्म म त्यस्तो मान्छु !
आकाशतिर हेरिरहें त्यो रातभर ती मेरै मुटुका टुक्रा थिए जो टिलपिल टिलपिल गरिरहे । टिलपिल ताराहरु