तिमी नलेखमनलाई लेख्न देऊजे लेखिनेछ तिम्रो कविता हुनेछतिम्रो साहित्य हुनेछतिम्रो दर्शन बन्ने छ ।
तिमी संग, लाडीने, म, आजकाल, तिमी बिना, तिम्रो यादमा, शब्द-शब्द संग, लडिबुडी खेल्छु !
जोले जे भनोस, मान्छेको, दुइटा मन हुन्छ, एउटाले पत्याउछ, अर्कोले मान्दैन, होनी, हैन र?
today, i felt, her heart, in my lips! (manasha by Bimal acharya)
you have a heart, you know? that is why it hurts…
म जब तिम्रो सर्वश्वो हेर्छु लाज त तिमीले मान्नुपर्ने ! तर, म नै आफैं आँखा लुकाउदैछु ! तिमी कि म, को-ले ? त्यस्तो, जस्तो गरियो गर्न हुन्नथ्यो ? कि गरेको मिलेन र ?
अलिकता वाइन, थोरै याद, आत्मिय साथ, खोज्ने मा, म नि पर्छु ।
कसैको मन मा, को पस्न सक्छ र ? सानो कोशीस गर्ने न हो, बुझ्न लाई!
मैले चाहेर भएन, मेरो ईच्छा बिनै, कैयन कुराहरु, मलाई रुवाउछन! किन ?
केही कुरा, त्यस्ता नि हुन्छन, जो, नभनेकै ठीक! नोसोधेकै ठीक!