Bhupal Sapkota
समयले,मसँग,परिवर्तन माग्दै छ,जाबो,त्यती पनी,नदिउ त म?
तिमी, हावा संग बोल्छौ, बरु चरा संग बोलौली, की खोला संग बोलौली, मसंग! अहँ.. म चराले बोलेको बुज्दिन
खै, के भनम, के सोधम, के गरम, नगरे नी, सुख छैन, गरेनी सुख छैन !
तिमी नलेखमनलाई लेख्न देऊजे लेखिनेछ तिम्रो कविता हुनेछतिम्रो साहित्य हुनेछतिम्रो दर्शन बन्ने छ ।
तिमी संग, लाडीने, म, आजकाल, तिमी बिना, तिम्रो यादमा, शब्द-शब्द संग, लडिबुडी खेल्छु !
जोले जे भनोस, मान्छेको, दुइटा मन हुन्छ, एउटाले पत्याउछ, अर्कोले मान्दैन, होनी, हैन र?
today, i felt, her heart, in my lips! (manasha by Bimal acharya)
you have a heart, you know? that is why it hurts…
म जब तिम्रो सर्वश्वो हेर्छु लाज त तिमीले मान्नुपर्ने ! तर, म नै आफैं आँखा लुकाउदैछु ! तिमी कि म, को-ले ? त्यस्तो, जस्तो गरियो गर्न हुन्नथ्यो ? कि गरेको मिलेन र ?
अलिकता वाइन, थोरै याद, आत्मिय साथ, खोज्ने मा, म नि पर्छु ।