विश्वाश भन्ने कुरो, नखोज्नु! गर्नु!
आज एकै छिन, रुन मन लाग्यो, बिगतलाई, धुन मन लाग्यो!
थोरै हास्न जान्ने,अनी,अली अली बाँच्न जान्ने,थोरै गफ हान्ने, तर,टन्न गफ जान्ने, कैलेकाही भनेको मान्ने, कैलेकाही साच्न,अनी, थोरै नाच्न जान्ने, अली अली सबैले मान्ने, अनी कैलेकाही मलाई छान्ने,कोही होस्!म यतै छु ।
बिवसता अनी लाचारी,जो सँग छ,तै! सबै आआफ्नै तालमा, मस्त छन।म पनि!
कुनै नौलो,कुरो भएन!ऐजन,ऐजन,कैले म मात्र, कैले उ मात्र,सँगै हुने कैले?खै?
एउटा गीत, सुन्दै थिएँ, नयनका, गाजलका अनि, काजलका,कुरा भए । बाँसुरी अनि, मादलका,कुरा भए । मीठो आफ्नोपन, मिलेथ्यो । कसैका नयन, सम्झिरहेँ म, त्यो पल ।
बैशाख, जेठ, लाग्न, अझै, टन्नै, छ । तै, मलाई, गरम, गरम, लागीरहेछ ।
पहिले-पहिले, बत्ति,बल्थ्यो । आजकल, बत्ति,जान्छ ।
म, तिमी माथी, नभएर, हामी माथी, छ यो समाज! त्यसैले, समाजको, बोली, गोली हुन्छ रे ।
म भित्र, एउटा सानो, ब्याट्री छ रे, घडि छ रे, जहिले सम्म चल्छ, म चल्छु रे! ब्याट्री सकिएपछि, हजुरबुवा, लिन आउनुहुन्छ रे, होला र? खै, टीक-टीक, आवजै आउन्न ।
बैसको, बेला, नऊठे, कहिले, ऊठ्ने त? सुत्न त, जीन्दगी छ नी ।