Bhupal Sapkota
म,एउटा,ठूलो,सपना,दे्ख्छु,बिउझन्छु,त्यो सपना,पूरा गर्न,फेरी,निदाउने,प्रयास गर्छु,तर,निद्रै लाग्दैन ।के गरू म ?मेरो सपना,कसरी,पूरा होला !
झम-झम,पानिमा भिजेकी,उनलाई,हेरेर,ओतमा,बसेको,म,पुरै,भिजेँ।
मैले चाहे,हेर्दिन,भन्न सक्छु,तर किन,सुन्दिन,भनेपनि,कान,आँखा जसरि,बन्द हुन्न ?
मान्छेभन्दा,मन,पाको भएछ,त्यसैले,नगर्ने- नगर्ने,गर्न मन लाग्छ,र,मैले मनको अघि,हार,स्विकार्नै पर्छ ।
सांझ परेपछी,रात पर्छ रे,रात परेपछी,निदाईन्छ रे,त्यस्तो हुन्छ र?खै,मैले,याद गरेको,छैन ।
आफ्नाको,आफ्नू,माया,आफैलाई मात्र,हुदोँ रहेछ,सायद ।आजकाल ।
संसारमा,जो,जस्ता पनी,जसरी पनी,बाँचेका छन। हैन!बाँच्न पर्ला जस्तो छ ।म पनी ।यी,एस्तै गरी,हल्लेर,हल्लाएर ।
मैले भनेको,हुने भए,यो संसारमा,केही पनी,हुने,थिएन ।
म कोठामा,झूल टाँगेर,आफूलाई,प्रकृतिबाट,बाँधेर,नसुतेको भए,आजसम्म,ब्रमान्डका,तारा,गनेर भ्याउथेँ ।
आँखा चिम्लेर,मजाले,आफ्नो सुरमा,रमाए जस्तो, आँखा खोलेर, हेरेर,रमाएर,हुँदैन ।पुग्दैन ।
म अनकन्टारको,उदासीपन,र,बेहोसी,चाहन्थेँ,त्यसैले,तिमीलाई स्विकारेँ,थेँ,भन्न मन लग्छ ऐले ।